Santigron

Dag volgertjes

Deze week hebben we een bezoekje gebracht aan onze stageschool. De leerkrachten waren heel blij ons terug te zien. Ik was ook blij hen terug te zien. Ik geef nu geen les meer maar ben wel nog te vinden op de school voor mijn eindwerk. Mijn mentor zei dat ze mij al miste. Dat is leuk om te horen.

Na een weekje werken voor school zijn we naar Santigron geweest. Een marron dorp niet zover van Paramaribo, de hoofdstad waar wij verblijven. Het is een heel leuk dorpje, er wonen hele lieve mensen. Toen ik mijn naam zei, zei een moeder dat ik de tweelingzus van haar zoon was, hij noemt Steffen. Ze wouden dat ik daar bleef, ik was de jongste van de groep. Bakras - jonge blanke vrouwen - die al wat ouder zijn, zouden volgens de marronse vrouwen al kinderen moeten hebben. Met deze vrouwen konden ze niets meer doen  - trouwen en kinderen krijgen- daarom wouden ze dat ik bij hen bleef omdat ik - volgens hen- nog een jonge vrouw ben. Dit was de conversatie in het saramaccaans.

We hebben een offerfeest bijgewoond. Alle kinderen van de overleden vrouw hadden  eten gemaakt wat dan op de grond werd gegooid voor de overleden vrouw zodat ze geen honger moet lijden in de hemel. Er was ook een optreden georganiseerd. Na het lekkere eten hebben we nog een boottochtje gemaakt. Heel mooi!

‘S avonds zijn we gaan dansen met de lokale bevolking. Er was niet zoveel volk maar het was wel leuk. De volgende dag liepen we in het dorp rond en kregen we complementjes over onze dansstijl. De Belgen kunnen goed dansen!

Het leukste was toch de overlevingstocht door de jungle. Lange broek en goede stapschoenen waren vereist. Enkele dagen voor onze komst had het heel goed geregend de jungle lag er drassig bij. Op de tocht hebben we heel veel bijgeleerd zoals dat we drinkbaar water uit lianen kunnen halen, lekkere nootjes hebben we gegeten waar ik de naam van ben vergeten. Dier hebben we jammer genoeg niet gezien maar we stonden wel tot onze knieën in het water. Om een dicht bijzijnd indianen dorp te bezoeken moest we door enkele kreken stappen. Sommige delen waren toch wat dieper dan andere. Onze schoenen en broek kwamen er mooi voor gelukkig was er Stanley die onze schoenen terug proper maakte. Deze uitstap was zeker de moeite waard.

Nu is het spijtig genoeg slecht weer, de regentijd is aangebroken!

Groetjes Stefanie