zondag 25 maart 2012

Examenles


Dag iedereen


Deze week had ik mijn examenles, mijn mentor van de universiteit van Suriname kwam een kijkje nemen. Meneer Parker vond het heel goed. Ik was heel blij en mijn leerlingen ook toen ik hen vertelde dat meneer Parker het goed vond begonnen ze te applaudisseren. Ik kreeg even een krop in de keel. Mijn leerlingen hadden gevraagd of ze een traktatie kregen als ik geslaagd was. Ik heb hen beloofd dat ik hen iets geef als mijn stage is afgerond. Ze wouden een tripje naar België maar dat gaat niet door, dat kost veel te veel geld.

Vrijdag heb ik alle lessen van mijn mentor overgenomen. Ze had een dagje verlof en haar kindje is al een paar dagen ziek. Ik heb dit met plezier gedaan. Mijn mentor is mij daar ook heel dankbaar om deze week vertelde ze dat ze al veel werk had kunnen doen door dat ik hier ben. Ze vertelt dit ook altijd tegen de leerlingen.

Deze week zat ik in spanning te wachten op nieuws van het thuisfront. Ons paard moest bevallen. Het veulentje was al een dag geboren tot ik het wist, ik zat hier maar in spanning te wachten! Maar alles is goed verlopen en het is echt heel mooi.

Volgens mijn leerlingen ben ik nu oma geworden. Ze hadden geen zin in wiskunde en ik zei ik zal eerst iets leuk vertellen en dan gaan we toch een beetje oefeningen maken. Ze begonnen allemaal te applaudisseren toen ik het nieuws vertelde. Ze kwamen op het idee om allemaal naar België te gaan om naar het veulentje te gaan kijken. Ik heb hen beloofd dat ik hen een foto zou laten zien. Morgen zal ik hun reacties horen.

Voor de rest hebben we nog niet veel gedaan, het weer is dit weekend niet zo goed. Zaterdag vertrokken we vol goede moed om mijn band van mijn fiets te laten maken. Onderweg moesten we wel even gaan schuilen, wat een bui. Na het maken van mijn fiets zouden we nog even gaan winkelen maar we moesten een anderhalf uur wachten tot mijn fiets klaar was. En de winkels sluiten hier om half 2. Dus van winkelen is niet veel meer in huis gekomen.

In de namiddag zijn we naar de voetbal gaan kijken. De jongens van de school doen mee aan een wedstrijd waarbij verschillende scholen het tegen elkaar opnemen. Ze speelde gisteren de halve finale. Spijtig genoeg zijn ze verloren. Toen onze jongens startte met voetballen begon ook de bekerfinale in België. Ik supporterde zowel voor Mulo Kerklaan als voor Lokeren. Gelukkig is Lokeren wel gewonnen. Ik denk dat de markt van Lokeren te klein was.

Nu ga ik een filmpje kijken aangezien de regen ons binnen houdt.

Groetjes vanuit Suriname

zaterdag 17 maart 2012

Culturele dag


Dag iedereen

Hier ben ik weer. Met geen goed weer, het is vandaag een zeer regenachtige dag. De regen heeft ervoor gezorgd dat ons uitstapje naar Colakreek niet doorgaat. Hopelijk is het morgen beter weer en gaat het dan wel door.
Tijdens de week was het wel mooi weer maar toen moesten we lesgeven.

Donderdag was een culturele dag, er was een Nederlandse school op bezoek. Iedereen mocht in zijn culturele kleren naar school komen. Er is heel de dag gedanst en gezongen. Er kwam ook een brasband optreden. Heel mooi! Ook was er veel eten voorzien. Hele lekkere pannenkoeken, waarvan we het recept krijgen. Zo kan ik in België ook eens pannenkoeken kan maken.

Daarna zijn we met de leerlingen van de 3de klas naar Palulu geweest. Waar we konden zwemmen in een rivier en uitrusten in de hangmat. Het was een vermoeiende voormiddag geweest. De Nederlandse leerlingen overnachten in Palulu in hangmatten in de jungle. Een hele ervaring, vrijdag vertrokken ze richting huis. Het afscheid tussen de leerlingen viel zwaar. Ze kennen elkaar pas een week maar er waren toch al een aantal vriendschappen ontstaan. Zo was er ook een Nederlands meisje dat had gehuild na het huis bezoek bij één van onze leerlingen. Ze was er van verschoten dat wij veel luxe hebben en dat sommige mensen hier met heel weinig moeten leven. Ik denk dat het doel van dit project behaald is. En dat de leerlingen hier veel uit zullen leren.

Vrijdagochtend konden we moeilijk uit ons bed. We waren donderdag maar laat thuis van Palulu.

Het is maar een heel kort berichtje aangezien we deze week niet veel meegemaakt hebben.
Hopelijk gaat Colakreek morgen door. Het water lijkt op cola vandaar de naam.


Veel groetjes vanuit Suriname en tot volgende week.




zondag 11 maart 2012

Het misverstand


Dag volgers

Er is weer een week voorbij, de tijd gaat snel. Maar dat komt ook door alles wat we meemaken. Hier komt het verslag van mijn visum. Eerste en vooral zal ik jullie al geruststellen, alles is goed verlopen en ik heb mijn stempel tot 5 juni! Deze week staken we dus de grens over naar Frans-Gyana. De reis naar de grens was al een belevenis op zich. Mooie natuur, maar hele slechte wegen, zo slecht dat ik even in de lucht vloog met als gevolg mijn hoofd tegen het dak van de auto. Dan de boot, een hele kleine uit een boomstam gemaakt. De rivier was redelijk wilt, we zaten in het bootje te wachten en werden nog maar eens door elkaar geschud. Als de boot aan het varen was, was het beter toen voelden we  de golven niet zo hard meer. Na de boot de taxi in. ‘Pas op chauffeur u rijdt verkeerd!!’ Ah nee juist we zitten in Frans-Gyana hier rijden ze rechts en kunnen we terug met euro’s betalen. Het was even wennen, ik denk dat ik de eerste week terug in België niet alleen met mijn auto zal rijden of het zou wel eens kunnen dat ik de verkeerde kant van de weg rijd.
Terug naar de stempel, bij het binnenkomen van Suriname hadden we toch een klein hartje. Hopelijk doet de douane niet moeilijk en krijgen we de stempel. Gelukkig keek de douane meer naar iets anders dan naar mijn visum. Als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Het probleem van het visum is nu eindelijk van de baan.

De andere dagen van de week heb ik lesgegeven. Donderdag was het een feestdag, Holi-Phagwa, dit werd woensdag al uitgebreid op school gevierd. Elke klassenvoogd ging samen met zijn leerlingen in de klas eten. De leerlingen moesten hun uniform niet dragen, ze mochten muziek meebrengen. In mijn klas is wel wat afgedanst.

Ik moest deze week ook een uurtje studie geven. Ik stelde mij even kort voor omdat ik in deze klas geen lesgeef. De jongens wouden veel weten over België en dan vooral over de voetbal. Ik ken wel een beetje van de voetbal maar toch niet zo heel veel. Ik was wel een beetje verbaasd dat de leerlingen sommige Belgische ploegen en spelers kennen. De leerlingen vroegen mij of ik een bepaalde speler kende, ik weet de naam al niet meer. Toen ik zei dat ik dat aan broer zo vragen, vroegen ze hoe mijn broer hete. Toen ik zei Richerd zeiden ze die kennen we niet. Bij welke ploeg speelt hij? Er was dus even een klein misverstand ontstaan. Ze dacht dat mijn broer bij een topploeg speelde. Ik vond dit wel grappig daarom dat ik het even op mijn blog vermeld.

Zaterdag hebben we kennis gemaakt met leerlingen uit een Nederlandse school, zij verblijven hier een week en volgen les aan de MULO school waar ik mijn stage doe. Er was een sportdag, in de voormiddag was er een estafette in de namiddag zijn we gaan zwemmen. Het leek een bewolkte dag maar ik ben toch goed verbrand. Het zal wel mooi bruin worden, zodat ik de thuisblijvers toch een beetje jaloers kan maken. Vandaag zijn we terug een duik in het water gaan nemen. De verfrissing was welkom.

Er was ook een studentenavond in het Vat, karaoke avond. Na een aantal liedjes zat de sfeer er al goed in. Deze morgen voelde ik mijn stemmetje nog.

Nu sluit ik mijn blog berichtje af. Morgen vroeg uit bed om les te geven.

Slaapwel en tot het volgende berichtje.

maandag 5 maart 2012

4,3,4,3,4,.....


Dag volgertjes



Hier ben ik terug, het is wel al een tijdje geleden. Jullie zullen wel denk wat voor een rare titel heeft Stefanie nu gekozen voor haar blog berichtje. Ik zal het allemaal even kort uitleggen.
We hebben een probleem met ons visum, we zouden dus maar 3 maand mogen blijven in plaats van 4. We hebben elke instantie die ons zou kunnen helpen een bezoekje gebracht. Maar niemand kon ons echt helpen. Morgen is de laatste kans om toch 4 maand in Suriname te kunnen blijven. Er is bijna een maand voorbij, de tijd vliegt. Het zou dan ook heel spijtig zijn moesten we een maand vroeger naar huis moeten komen. Morgen weten we meer, duim met ons mee.
Ik hou jullie zeker op de hoogte.
 

Het is deze week niet zo goed weer geweest. Maandag heb ik twee keer andere kleren moeten aandoen, drijfnat van de regen!
Gelukkig was het dit weekend beter weer. We zijn een duik gaan nemen in het zwembad, dit keer een ander dan het vorige. Hier konden we wel lekker zonnen en een kleurtje op doen. Daarvoor zullen jullie nog even moeten wachten, ik heb gehoord dat het terug aan het sneeuwen is in België. Ik wil jullie niet jaloers maken hoor!



Het lesgeven verloopt heel vlot. In de voormiddag geef ik les, in de namiddag bereid ik lessen voor. Dan kunnen we in het weekend altijd uitstapjes doen. Zodat we zoveel mogelijk van het land kunnen zien.


Emily en ik zijn zaterdag tijdens het winkelen 2 meisjes van Kaho Sint-Lieven tegengekomen. Zij volgen verpleegkunde. Ik wist dat ze ook naar Suriname kwamen maar had geen gegevens van hen. We zijn samen iets gaan drinken. Het was heel gezellig.
We zijn met hen zondag ook gaan zwemmen. Het is leuker als de groep groter wordt, we zullen nog wel mensen leren kennen.


Zondag was Suzy ons komen halen met haar camionette’tje om te gaan zwemmen. Suzy woont eigenlijk in België maar is wel Surinaams. Nu woont ze al terug een tijdje in Suriname, ze laat ons heel veel mooie plekjes zien van het land. Vooral buiten de toeristische plaatsen, zo leren we echt het land kennen. Zij gaat met ons ook naar het binnenland, we kijken er al naar uit. Zeker na het avontuur van dit weekend. Op de terug weg zijn we samen iets gaan eten,de kinderen van Suzy en wij achteraan in het camionette’tje, wat al een belevenis is op zich. De wegen liggen er hier niet zo goed bij.
Maar nu het echte avontuur. Wij rijden terug naar ons huisje samen met Suzy, tot de auto toch maar raar deed. Ik zei het is een platte band. Suzy gaat kijken ze ziet niets, geen probleem we rijden verder. Suzy zegt nog ik ben niet bang voor mijn handen vuil te maken, ik maak alles zelf aan mijn auto. Na een tijd terug te rijden deed de auto echt raar, ik zat toen voorin en merkte dat er iets niet klopte. Toen zijn we terug gestopt en Suzy riep: “Stefanie je hebt toch gelijk, het is een platte band!” Geen probleem we vervangen gewoon die band met 6 vrouwen staan we sterk. Natuurlijk was er nergens een kriek te bespeuren! Oké, geen probleem we doen een auto stoppen om ons te helpen. Dat was vlugger gezegd dan gedaan. Hier stopt niet zo maar iemand om te helpen. Tot ik op het fantastische idee kwam, ook al zeg ik het zelf, om de  wielschijf te laten zien, een paar auto’s later stopte er gelukkig iemand. Een mens moet soms creatief zijn in het leven.
Toen konden we eindelijk naar huis, we waren doodop, ik ben dan ook onmiddellijk in mijn bed gekropen. Maar ik heb wel een fantastische dag gehad, er is heel wat afgelachen.



Ik zie dat ik ondertussen al heel wat getypt heb. Hopelijk vonden jullie het aangenaam om te lezen. Ik laat snel iets weten over ons visum.



Vele groetjes vanuit Suriname