Dag volgertjes
Hier ben ik terug, het is wel al een tijdje
geleden. Jullie zullen wel denk wat voor een rare titel heeft Stefanie nu
gekozen voor haar blog berichtje. Ik zal het allemaal even kort uitleggen.
We hebben een probleem met ons visum, we
zouden dus maar 3 maand mogen blijven in plaats van 4. We hebben elke instantie
die ons zou kunnen helpen een bezoekje gebracht. Maar niemand kon ons echt
helpen. Morgen is de laatste kans om toch 4 maand in Suriname te kunnen
blijven. Er is bijna een maand voorbij, de tijd vliegt. Het zou dan ook heel
spijtig zijn moesten we een maand vroeger naar huis moeten komen. Morgen weten
we meer, duim met ons mee.
Ik hou jullie zeker op de hoogte.
Het is deze week niet zo goed weer geweest. Maandag
heb ik twee keer andere kleren moeten aandoen, drijfnat van de regen!
Gelukkig was het dit weekend beter weer. We zijn
een duik gaan nemen in het zwembad, dit keer een ander dan het vorige. Hier konden
we wel lekker zonnen en een kleurtje op doen. Daarvoor zullen jullie nog even
moeten wachten, ik heb gehoord dat het terug aan het sneeuwen is in België. Ik wil
jullie niet jaloers maken hoor!
Het lesgeven verloopt heel vlot. In de
voormiddag geef ik les, in de namiddag bereid ik lessen voor. Dan kunnen we in
het weekend altijd uitstapjes doen. Zodat we zoveel mogelijk van het land
kunnen zien.
Emily en ik zijn zaterdag tijdens het winkelen
2 meisjes van Kaho Sint-Lieven tegengekomen. Zij volgen verpleegkunde. Ik wist
dat ze ook naar Suriname kwamen maar had geen gegevens van hen. We zijn samen
iets gaan drinken. Het was heel gezellig.
We zijn met hen zondag ook gaan zwemmen. Het is
leuker als de groep groter wordt, we zullen nog wel mensen leren kennen.
Zondag was Suzy ons komen halen met haar camionette’tje
om te gaan zwemmen. Suzy woont eigenlijk in België maar is wel Surinaams. Nu woont
ze al terug een tijdje in Suriname, ze laat ons heel veel mooie plekjes zien
van het land. Vooral buiten de toeristische plaatsen, zo leren we echt het land
kennen. Zij gaat met ons ook naar het binnenland, we kijken er al naar uit. Zeker
na het avontuur van dit weekend. Op de terug weg zijn we samen iets gaan eten,de
kinderen van Suzy en wij achteraan in het camionette’tje, wat al een belevenis
is op zich. De wegen liggen er hier niet zo goed bij.
Maar nu het echte avontuur. Wij rijden terug
naar ons huisje samen met Suzy, tot de auto toch maar raar deed. Ik zei het is
een platte band. Suzy gaat kijken ze ziet niets, geen probleem we rijden
verder. Suzy zegt nog ik ben niet bang voor mijn handen vuil te maken, ik maak
alles zelf aan mijn auto. Na een tijd terug te rijden deed de auto echt raar,
ik zat toen voorin en merkte dat er iets niet klopte. Toen zijn we terug
gestopt en Suzy riep: “Stefanie je hebt toch gelijk, het is een platte band!”
Geen probleem we vervangen gewoon die band met 6 vrouwen staan we sterk. Natuurlijk
was er nergens een kriek te bespeuren! Oké, geen probleem we doen een auto
stoppen om ons te helpen. Dat was vlugger gezegd dan gedaan. Hier stopt niet zo
maar iemand om te helpen. Tot ik op het fantastische idee kwam, ook al zeg ik
het zelf, om de wielschijf te laten
zien, een paar auto’s later stopte er gelukkig iemand. Een mens moet soms
creatief zijn in het leven.
Toen konden we eindelijk naar huis, we waren
doodop, ik ben dan ook onmiddellijk in mijn bed gekropen. Maar ik heb wel een fantastische
dag gehad, er is heel wat afgelachen.
Ik zie dat ik ondertussen al heel wat getypt
heb. Hopelijk vonden jullie het aangenaam om te lezen. Ik laat snel iets weten
over ons visum.
Vele groetjes vanuit Suriname
Geen opmerkingen:
Een reactie posten